Misschien ken je ‘m al. José Mujica, voormalig president van Uruguay (2010 – 2015). Hij wordt ook wel omschreven als “the worlds most humble president”, of “de armste president van de wereld”. Hij staat bekend om zijn idealisme en sobere levensstijl: hij woont met zijn vrouw op een eenvoudig boerderijtje en doneerde 90% van zijn presidentiële salaris aan goede doelen.

Mujica heeft een vrij radicaal, revolutionair verleden. Hij heeft hiervoor 10 jaar in de gevangenis gezeten; een tijd waarin hij naar eigen zeggen veel heeft na kunnen denken over hoe de economie en de maatschappij in elkaar zitten en volgens hem zouden móeten zijn. Nu ben ik geen kenner van zijn leven en visie, maar toen ik onlangs de indrukwekkende documentaire Human keek, heeft hij me enorm geïnspireerd. Een verfrissende wind in de wereld van politiek, die toch vooral draait om status, macht en economische drama’s. Inspirerende man:

“Since we have invented a consumer society, the economy must constantly grow. If it fails to increase, it’s a tragedy. We have invented a mountain of superfluous needs. Shopping for new, discarding the old… that’s a waste of our lives! When you buy something, you’re not paying money for it. You’re paying with the hours of life you had to spend earning that money. The difference is that life is one thing money can’t buy. Life only gets shorter. And it is pitiful to waste one’s life and freedom hat way.”